Επικήδειος στον Στέλιο Καντώνια

 

Το κείμενο του επικήδειου λόγου για τον Στέλιο Καντώνια που εκφωνήθηκε από τον κ. Ανδρέα Λιόντο για λογαριασμό του μητρικού σωματείου ΑΕΛ 1964.

 

ΑΕΛ, ο Λαός της, ο καθένας από εμάς, αποχαιρετά σήμερα τον Πρωταθλητή Πρόεδρο, τον δικό μας άνθρωπο, τον υποδειγματικό συμπολίτη, τον Στέλιο Καντώνια. 

 

Φεύγει βιαστικά, αναπάντεχα, απροσδόκητα, φεύγει νωρίς. Βιάζεται -θαρρεί κανείς- να φτάσει εκεί ψηλά για να ανταμώσει τον αγαπημένο του αδελφό, τον Αντώνη, και παρέα να καμαρώνουν την πολυαγαπημένη τους ΑΕΛ που και οι δυο την έφτασαν τόσο ψηλά, 

τόσο ψηλά στις κατακτήσεις, 

τόσο ψηλά στην εκτίμηση φίλων και αντιπάλων, 

τόσο ψηλά στις καρδιές όλων μας.

 

Τέτοιες ώρες δεν μπορεί κανείς να αποφύγει την αναπόληση στιγμών αλλοτινών. Στιγμών χαρούμενων και στιγμών κρίσιμων, στιγμών πάθους και απογοήτευσης αλλά κυρίως στιγμών υπέρτατης χαράς και ευφορίας.

 

Την 13-6-1986, θέλοντας να συνεχίσει την παράδοση του αδελφού του Αντώνη και με σαφές όραμα την κατάκτηση της κορυφής, ο Στέλιος Καντώνιας αναλαμβάνει με τους πιστούς του φίλους και συνεργάτες την διοίκηση της ΠΑΕ ΑΕΛ. Η πρώτη χρονιά είναι –παρά τις υψηλές απαιτήσεις- εντελώς απογοητευτική. Ψύχραιμος, ο Στέλιος Καντώνιας εμμένει στο πλάνο του, και τη σεζόν 87-88 ανανεώνει την εμπιστοσύνη του στους γηγενείς ποδοσφαιριστές και τον Γιάτσεκ Γκμοχ. 

 

Αυτό που ακολουθεί είναι ανεπανάληπτο: Το περήφανο Άλογο της ΑΕΛ καλπάζει αλώβητο και ασυγκράτητο προς την επιτυχία. Όλη η Ελλάδα παρακολουθεί αποσβολωμένη και γεμάτη θαυμασμό και ζήλεια. 

 

Ξαφνικά το φάσμα της Καταστροφής: Ο Πρόεδρος Καντώνιας στην εντατική, η ΑΕΛ τιμωρημένη με αφαίρεση τεσσάρων βαθμών, ο κόσμος της ΑΕΛ στους δρόμους, τις φωτιές και τα οδοφράγματα, η Ελλάδα κομμένη κυριολεκτικά στη μέση. 

 

Τα γεγονότα του Μάρτη του 1988, η «Επανάσταση του Κάμπου» έφεραν τη σφραγίδα της διοίκησης του Στέλιου Καντώνια. Από την πρώτη στιγμή, κατάλληλα προετοιμασμένοι για τις εξελίξεις, και υπό το γενικό πρόσταγμα του λαβωμένου Ηγέτη, «όλοι οι άνθρωποι του προέδρου» συσκέφθηκαν, οργάνωσαν και εντέλει συσπείρωσαν δήμο, νομαρχία, βουλευτές, εκκλησία και λαό σε μία ανεπανάληπτη για την μεταπολεμική Ελλάδα κινητοποίηση.

 

Η κεντρική εξουσία υπέκυψε. Η ΑΕΛ κατέκτησε αυτό που πραγματικά της άρμοζε και της άξιζε. ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΟΡΥΦΗ. 

 

Ο Στέλιος Καντώνιας πέτυχε το θεωρητικά ακατόρθωτο. Απέδειξε ότι όταν το όραμα, το μεράκι και η αγάπη συνδυαστούν με οργάνωση, πλάνο, υπομονή, ψυχραιμία και σοβαρότητα και μπολιαστούν με το πάθος και το ταλέντο του Λαρισαίου -Αθλητή και Οπαδού- ΟΛΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΝ.

 

Η συνέχεια για τον ίδιο, για την ομάδα και για όλους μας δεν ήταν ανάλογη. Ο κόσμος που τον αποθέωνε ως Πρωταθλητη Πρόεδρο, λίγους μήνες μετά τον αποδοκίμαζε. 

 

Ακολούθησε η αποχώρηση και η σταδιακή απαξίωση της ΑΕΛ, κατόπιν τα ΜΑΥΡΑ ΧΡΟΝΙΑ και το φάσμα της εξαφάνισης. Με την αναγέννηση της ΑΕΛ στη δεκαετία που διανύουμε, αποκαταστάθηκε στο συλλογικό υποσυνείδητο του κόσμου της ΑΕΛ, η αναγνώριση και ο καθολικός σεβασμός προς τον Πρωταθλητή Πρόεδρο.

 

Δυστυχώς οι περισσότεροι, δεν προλάβαμε να του πούμε κάποια λόγια, τα οποία μεγαλώνοντας ωρίμασαν μέσα μας. 

[Στέλιο Καντώνια συγγνώμη αν κάποτε ως ανώνυμο πλήθος σε πικράναμε.]

 

Στέλιο Καντώνια σε ευχαριστούμε.

Σε ευχαριστούμε για όσα προσέφερες στην ΑΕΛ.

Σε ευχαριστούμε για το Πρωτάθλημα του 1988.

Σε ευχαριστούμε -πάνω από όλα- γιατί μας δίδαξες ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο όταν το πιστεύεις πραγματικά.

 

Σου υποσχόμαστε ότι θα δίνουμε καθημερινά τον καλύτερο εαυτό μας για την πρόοδο και την επιτυχία της αγαπημένης μας ΑΕΛ. Μακάρι στον αγώνα μας αυτόν να σου μοιάσουμε, έστω και στο ελάχιστο.

 

Θα κλείσω με τα λόγια ενός ανώνυμου οπαδού της ΑΕΛ στο διαδίκτυο:

 

Καλό ταξίδι ΠΡΟΕΔΡΕ.... 

Μας χάρισες την ελπίδα να ονειρευόμαστε !!!

Χαιρετισμούς στον Αντώνη

ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΛΑΡΙΣΑΣ 1964 Α.Σ.