Τα ιστορικά στοιχεία που ακολουθούν, προέρχονται από το βιβλίο των Κώστα Αργύρη και Δημήτρη Σακελλάρη "Η Ιστορία της Α.Ε.Λ. 1964-2004" Εκδόσεις Πρώτη

Περίοδος 1964-1965

Η χρονιά ξεκίνησε με μεγάλες προσδοκίες. Η "υπερομάδα", όπως ονομαζόταν από τις τοπικές εφημερίδες η ΑΕΛ, θεωρούνταν σίγουρη πρωταθλήτρια στον όμιλο. Γρήγορα όμως τα όνειρα σταμάτησαν. Οικονομικά προβλήματα άρχισαν να ταλανίζουν το σωματείο. Οι παίκτες δεν μπορούσαν να αποκτήσουν την απαραίτητη ομοιγένεια. Ήταν άλλωστε δύσκολο να συνεργαστούν παίχτες που τόσα χρόνια ήταν αντίπαλοι. Κρούσματα απειθαρχίας παρατηρήθηκαν.

Έτσι, ενώ η ΑΕΛ ξεκίνησε καλά, διάφορες ήττες στην έδρα της την έφεραν πίσω στη διεκδίκηση του τίτλου. Στις αρχές του Β' γύρου έκανε μια προσπάθεια να πλησιάσει φτάνοντας μέχρι την δεύτερη θέση. Η αδυναμία της όμως να κερδίσει τα κρίσιμα εκτός έδρας ματς την οδήγησαν σε μια αδιάφορη πορεία στο τέλος με συνέπεια να τερματίσει στην 5η θέση. Παράλληλα στο κύπελλο η ΑΕΛ αφού πέρασε τα τοπικά προκριματικά αποκλείστηκε από τον α'  γύρο.

Περίοδος 1965-1966

Την περίοδο 1965-66 παρέμεινε η ίδια διοίκηση υπό τον Κ. Τζοβαρίδη η οποία θα είχε διετή θητεία. Απλώς εισήλθαν στη διοίκηση δύο νέα μέλη οι Λουίζος και Πολυμέρου. Η διοίκηση αποφάσισε νέος προπονητής να είναι ο Διονύσης Μινάρδος, πρωην διεθνής του Ολυμπιακού. Αυτή τη χρονιά διακόπηκε η καριέρα του Αδάμου για επαγγελματικούς λόγους. Επίσηςαπό τη στιγμή που η ΑΕΛ αντάχθηκε στην Επιτροπή τμημάτων αμειβομένων ποδοσφαιριστών (Ένωση που ανέλαβε τη διοργάνωση του πρωταθλήματος) οι περισσότεροι παίκτες της υπέγραψαν συμβόλαιο αμοιβομένου. Τη χρονιά αυτή η ΑΕΛ συμμετείχε στο β' όμιλο της Β' εθνικής, δηλαδή στο νότο. Οι ομάδες του νότου μπορεί να μην ήταν τόσο δυναμικές, όσο του βορρά, αλλά ήταν πιο κοντά στα κέντρα λήψης αποφάσεων, κάτι που θα μετρήσει τελικά. Η ΑΕΛ ξεκίνησε το πρωτάθλημα εντυπωσιακά και για δέκα αγωνιστικές ήταν αήττητη. Ενισχυμένη στις μεταγραφές, πιο οργανωμένη διοικητικά και πιο δεμένη σαν ομάδα έδειχνε το πρώτο φαβορί για την άνοδο. Ένα νεκρό βαθμολογικά σημλειο και η απόδοση της να νικήσει το κρίσιμο ντέρμπυ με το Βϋζαντα συνετέλεσε στο να βρεθεί πίσω από την ομάδα των Μεγάρων. Στο μεγαλύτερο μέρος του β' γύρου η ΑΕΛ μαζί με το Διαγόρα βρέθηκαν να κυνηγάνε στη βαθμολογία τους Μεγαρίτες. Κάποιες αποτυχίες του Βύζαντα συνετέλεσαν στο να πλησιάσει η ΑΕΛ στον ένα βαθμό πριν από το ματς των Μεγάρων. Η ήττα ωστόσο της ΑΕΛ την έθεσε εκτός διεκδίκησης τίτλου. Τελικά η ομάδα ισοβάθμησε στην 3η θέση με τον Πανελευσινιακό.

Περίοδος 1966-1967

Την περίοδο 1966-67 εκλέχτηκε νέα διοίκηση που είχε τα εξής μέλη Δ. Παλιούρας πρόεδρος, α' αντιπρόεδρος Θ. Καραναστάσης, β' Αντιπρόεδρος Γ. Φιλλιπίδης, γ. γραμματέας Δ. Κακαγιάννης, γ. αρχηγός Σπ. Μπαζάκης, έφορος Αδ. Τσιάχας, τεχν. σύμβουλος Αθ. Τσουρέλης, ταμίας Κ. Αλεξόπουλος, μέλη Αρ. Ακριβόπουλος, Αθ Κιλικάς, Αθ. Σιούλας.

Στις 16-2-1967 παραιτήθηκε ο Δ. Παλιούρας, αφού προηγουμένως είχαν παραιτηθέι όλα τα μέλη της διοίκησής του. Μετά από αρχαιρεσίες εκλέχτηκε νέα διοίκηση, που πήρε την οριστική μορφή στις 23-2-1967. Έτσι είχαμε: Κ. Κωσταρέλος πρόεδρος, α' αντιπρόεδρος Ν. Οικονόμου, β' Αντιπρόεδρος Αλ. Μήτσιου, γ. γραμματέας Ευαγ. Χριστοφορίδης, γ. αρχηγός Α. Μακρής, έφορος Αθ. Πέρπιρας, τεχν. σύμβουλος Δ. Παπαναστασίου, ταμίας Κ. Αλεξόπουλος, μέλη Β. Παπαγιάννης , Γ. Πολύζος, Αθ. τσουρέλης, Γ. Φιλιππίδης, Π. Ζακυνθινός, Χατζής, Ματραπάζης, Ντόλκος. Προπονητής αποφασίστηκε να είναι ο Βόγας, πρώην τεχνικός του Απόλλωνα Σερρών και του Ολυμπιακού Βόλου.

Τη χρονιά αυτή η ΑΕΛ ξανασυμμετείχε σε βόρειο όμιλο του πρωταθλήματος της Β' Εθνικής. Η χρονιά αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί η πιο αλλοπρόσαλλη στην ιστορία της ομάδας. Αρχικά ξεκίνησε εντυπωσιακά και φαινόταν ότι μαζί με τη Καβάλα θα αποτελούσαν τους κύριους διεκδικητές του τίτλου. Η  ΑΕΛ στις δώδεκα πρώτες αγωνιστικές ήτα αήττητη μάλιστα. Όμως η ανικανότητα της ομάδας να νικήσει στα ντέρμπι ήταν η αιτία που την έφερε πίσω. Οι δύο πρώτες ήττες αποό Εδεσσαϊκό και Καβάλα συνετέλεσαν ώστε να απομακρυνθεί νωρίς η ΑΕΛ από την προνομιούχο θέση. Παράλληλα βγήκαν στην επιφάνεια προβλήματα σχέσεων μεταξύ προπονητή και παικτών, ενώ και η όποια διοικητική κρίση στα μέσα της περιόδου μόνο καλό δεν έκανε στην ομάδα. Στο δεύτερο γύρο η ΑΕΛ βρισκόταν ανάμεσα στην τέταρτη και την έκτη θέση δείχνοντας κάποιες φορές τις υψηλές δυνατότητες, όπως με τη μεγάλη νίκη μέσα στη Δράμα. Στο τέλος όμως της περιόδου, όταν πια δεν υπήρχε καμία πιθανότητα ανόδου ή υποβιβασμού, η ομάδα αδιαφόρησε για τα παιχνίδια με αποτέλεσμα να έχει πέντε ήττες στα έξι τελευταία παιχνίδια. Έτσι η ΑΕΛ τερμάτισε στη δέκατη θέση, μια θέση που κρίνουμε ότι είναι η πιο άδικη στην ιστορία της. Ωστόσο οι ίδιοι οι άνθρωποι της ΑΕΛ αδίκησαν τους εαυτούς τους, κανείς άλλος.

Περίοδος 1967-1968

Από την περίοδο αυτή έως το 1974 η διοίκηση της ΑΕΛ θα διορίζεται από το στρατιωτικό καθεστώς κάτω από τιν επίδαση υποτιθέμενων εκλογών. Ωστόσο, οι διοικήσεις της ΑΕΛ σ' αυτό το διάστημα αποτελούνταν από άτομα ευυπόληπτα και γνώστες του ποδοσφαίρου, που σε ορισμένες περιπτώσεις οι αντιλήψεις και η ιδεολογία τους ήταν τελείως αντίθετες προς τη χούντα.

Τον Ιούλιο του 1967 λοιπόν διορίστηκε στην ΑΕΛ διοικούσα επιτροπή με την εξής σύνθεση: Λ. Δανιήλ πρόεδρος, Β. Παπαγιάννης αντιπρόεδροςμ Ι. Σφόρτσας Ταμίας, Ν. Κρέτσης γ.αρχηγός, Κ. Τζοβαρίδης, Σ. Νικολόπουλος, Κ. Τερζούδης μέλη. Προπονητής προσελήφθη ο Σεϊταρίδης (Γιούρκας), παλιός παίκτης και προπονητής της Προοδευτεικής και πατέρας του Δημήτρη και Μιλτιάδη που αργότερα θα υπηρετήσουν την ΑΕΛ ως παίκτες.

Η περίοδος 1967-68 αποτελεί την απαρχή της χειρότερης τριετίας στην ιστορία της ΑΕΛ. Δε θα ήταν υπερβολή να λέγαμε ότι με βάση τα σημερινά δεδομένα η ΑΕΛ τότε ήταν μια μέτρια ομάδα Γ' εθνικής, που απλώς συμμετείχε στη β' εθνική επειδή σ' αυτό το πρωτάθλημα συμμετείχαν εκείνη την εποχή πολλές ομάδες. Οικονομική δυσπραγία, η απουσία πολλών παικτών της πρώτης γενιάς της ΑΕΛ που αποσύρθηκαν, η ανύπαρκτη βοήθεια από έμπειρους παίκτες εκτός Λάρισας και βέβαια το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι το πρωτάθλημα Β' εθνικής έγινε πιο δυνατό από τη στιγμή που οι τρεις όμιλοι έγιναν δύο, όλα αυτά συνέβαλλαν στο αγωνιστικό κατρακύλισμα της ΑΕΛ γι' αυτή την τριετία.

Την περίοδο λοιπόν που εξετάζουμε τώρα, η ΑΕΛ ξεκίνησε καλά. Όχι τίποτε το εντυπωσιακό, απλώς φαινόταν ότι θα τερμάτιζε στην πρώτη εξάδα. Το παιχνίδι με τα Τρίκαλα όμως που διακόπηκε σε βάρος της ΑΕΛ και η επακόλουθη τιμωρία επέδρασαν ψυχολογικά με αποτέλεσμα η ομάδα να πάρει την "κάτω βόλτα". Γρήγορα βρέθηκε στην 14η θέση, πολύ κοντά στις ομάδας που βρισκόταν κάτω από τη ζώνη του υποβιβασμού. Παράλληλα η ομάδα συναντούσε δυσκολίες στις σκληροτράχηλες έδρες της Βορείου Ελλάδας. Μια καλή συγκομιδή προς το τέλος της περιόδου, συνετέλεσε στο να αποφύγει τον υποβιβασμό, αυτός ο κίνδυνος όμως αποτέλεσε το προμήνυμα γι΄ αυτό που θα ακολουθούσε την επόμενη χρονιά.

Περίοδος 1968-1969

Το καλοκαίρι του 1968 προέκυψε νέα διοίκηση για την ΑΕΛ, κράμα εκλογών και διορισμού. Το σχήμα ήταν το εξής: Δ. Καραναστάσης πρόεδρος, Χ. Γουμενόπουλος α’ αντιπρόεδρος, Κ. Τσιας β’ αντιπρόεδρος, Α. Μακρής γ. Γραμματέας, Κ. Τσουκανέρης γ. Αρχηγός, Δ. Παπαναστασίου έφορος, Γ. Ανδρονάδης ταμίας, Θ. Καραναστάσης, Κ. Πέτσας, Ν. Καραμήτσος, Δ. Ντόλκος μέλη.

  

  

  

  

Περίοδος 1972-1973

 

 

Στις 4-8-1972 εκλέχθηκε νέα διοίκηση που είχε την εξής μορφή:

Καντώνιας Αντ. (πρόεδρος), Αμανίτης Ελ. (Α’ Αντιπρόεδρος), Δημητρίου Σωκράτης (Β’ Αντιπρόεδρος), Ζιώκας Γρ. (Γενικός Γραμματέας), Αντζουλάκος Ηλίας (Ειδικός Γραμματέας), Λύτρας Δημ. (Έφορος), Καραμήτσος Β. (Γενικός Αρχηγός), Κίττας Μιχ. (Ταμίας), Σάπκας Π. (Βοηθός Ταμία), Σουφλιάς Αναστ. (Έφορος Ερασιτεχνών), Μάνθος Χρ. (Νομικός Σύμβουλος) και υπεύθυνοι δημοσίων σχέσεων οι Κοντονάσιος Αθ., Αντζουλάκος Ηλ., Δημητρίου Σωκρ.

Μετά την παραίτηση του Α. Καντώνια στις 1-9-1972 έγινε ανασύνθεση του Δ.Σ., το οποίο πήρε την ακόλουθη μορφή: Κίττας Μ. (πρόεδρος), Αντζουλάκος ηλ. (Α’ Αντιπρόεδρος), Μάνθος Χρ. (Β’ Αντοπρόεδρος), Ζώκας Γρ. (Γενικός Γραμματέας) Σάπκας Π.  (Ταμίας), Καραμήτσος Β. (Γενικός Αρχηγός), Κοντονάσιος Αθ.  (Δημόσιες σχέσεις και Ειδικός Γραμματέας), Λύτρας Δημ. (Έφορος),  Σουφλιάς Αναστ. (Έφορος Ερασιτεχνών), Δημητρίου Σωκρ. (Σϋμβουλος) , Αμανίτης Ελ. (Σύμβουλος). Στις 15-02-1973 έγινε έκτακτη Γ.Σ. για την τροποποίηση του καταστατικού και την εκλογή του 13ου μέλους της διοίκησης. Εκλέχθηκε παμψηφεί ο δήμαρχος Λάρισας Θ. Μεσσήνης ο οποίος ανέλαβε χρέη προέδρου. Στις 27 Ιουλίου προσελήφθει ως προπονητής ο Σούλης, ο οποίος παραιτήθηκε για επαγγελματικούς λόγους στις 23 Σεπτεμβρίου. Στις 25 Σεπτεμβρίου προσελήφθη ο Καραμφίλοβιτς.

 

 

Η περίοδος 1972-1973 ήταν η καλύτερη μέχρι τότε στην ιστορία της ΑΕΛ. Οι συνθήκες πλέον είχανε ωριμάσει για να ανέλθει η ομάδα στην Α’ εθνική. Η Λαρισινή ομάδα ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο στις μεταγραφές με αποτέλεσμα να διαθέτει υπεροπλία σε όλες τις θέσεις. Στην προσπάθεια για ενίσχυσηόμως προέβη σε μία παράτυπη ενέργεια κάνοντας Έλληνες πέντε Αργεντίνους, γεγονός που αντάσσεται στην μόδα εκείνης της εποχής. Υπήρξε εκείνη τη χρονιά και η θετική συγκυρία στον όμιλο που τοποθετήθηκε η ΑΕΛ οι ομάδες να είναι παρηκμασμένες ή χωρίς πείρα στην κατηγορία. Έτσι λοιπόν το πρωτάθλημα της Β’ εθνικής εξελίχθηκε σε μία κούρσα θριάμβου για την ΑΕΛ, που διατήρησε την πρωτοπορία από την έκτη μέχρι την τελευταία αγωνιστική. Σ’ αυτό το διάστημα η διαφορά από τον δεύτερο κυμαίνονταν από τρεις ως έξι βαθμούς συνήθως. Η ΑΕΛ κέρδιζε με χαρακτηριστική άνεση τους αντιπάλους της, ενώ και οι όποιες αποτυχίες της οφείλονταν περισσότερο στην υπερβολική τύχη των άλλων ομάδων. Χαρακτηριστικό του κλιματος που επικράτησε τότε ήταν ότι το ότι από ένα σημείο και μετά η ομάδα περιόδευε στο Νομό Λάρισας δίνοντας φιλικά με πανηγυρικό χαρακτήρα δείγμα της άνεσης που επικρατούσε στο Λαρισινό στρατόπεδο.

 

  

 

 

Περίοδος 1973-1974

 

 

Η νέα διοίκηση που εκλέχτηκε μετά τις αρχαιρεσίες της 29ης Ιουνίου 1973 είχε την εξής μορφή:

Μ. Κίττας (πρόεδρος), Δημ. Μόζας (α’ αντιπρόεδρος), Ν. Βογιατζής (β’ αντιπρόεδρος), Χρ. Μάνθος (Γενικός Γραμματέας), Παν. Σπανός (Ειδικός Γραμματέας), Γ. Κοφφίνης (Ταμίας), Αντ. Καντώνιας (Γεν. Αρχηγός) Ηλ. Μπαρμπούτης (Έφορος), Παν. Σάπκας (Έφορος ερασιτεχνικών ομάδων), Σωκρ. Δημητρίου (Σύμβουλος και Πρόεδρος επιτροπής δημοσίων σχέσεων), Ν. Μιχαλόπουλος (Συμβουλος και πρόεδρος επιτροπής οικονομικών) και Δημ. Λύτρας (σύμβουλος).

 

Στις 11 Σεπτεμβρίου παραιτήθηκε από το Δ.Σ. ο Αντ. Καντώνιας για λόγους υγείας, αλλά κατόπιν πιέσεων ανακάλεσε την απόφασή του. Παραιτήθηκε όμως από Γενικός Αρχηγός. Λίγο αργότερα παραιτήθηκε ο Ν.Μιχαλόπουλος, ενώ στις 19 Φεβρουαρίου 1974 με απόφαση του Δ.Σ. απομακρύνθηκαν οι Δημητρίου και Μπαρμπούτης λόγω των συνεχών απουσιών από τις συνεδριάσεις.

 

 

Στις 21 Ιουλίου 1973 η διοίκηση ανανέωσε τη συνεργασία με τον Καραμφίλοβιτς. Στις 29 Αυγούστου προσελήφθηκε ως νέος προπονητής ο Κότσεφ (επειδή δεν ανανεώθηκε η άδεια παραμονής του Καραμφίλοβιτς στη χώρα μας). 

 

 

Η πρώτη περίοδος της ΑΕΛ στην Α’ εθνική ήταν αρκετά ικανοποιητική. Αποκτήθηκαν αρκετοί έμπειροι παίκτες για την κατηγορία που συνετέλεσαν στο να μην υπάρξουν οι δυσάρεστες συνέπειες της απειρίας. Οι φίλαθλοι της Λάρισας στερημένοι τόσα χρόνια από Α’ εθνική ακολουθούσαν παντού την ομάδα και την ενίσχυαν. Έτσι η ΑΕΛ με μια καλή ομάδα, μια συνετή διοίκηση και έναν υπέροχο κόσμο δεν κινδύνευσε ποτέ να υποβιβαστεί. Με λίγη προσοχή μάλιστα θα μπορούσε να κατακτήσει μια καλύτερη θέση από την 9η. Όλα λοιπόν εξελίχτηκαν θετικά και δημιούργησαν μια αισιοδιξία που όμως δεν επρόκειτο να έχει συνέχεια. 

 

 

Περίοδος 1974-1975

 

 

Στις 21 Ιουνίου 1974 εκλέχθηκαν τα ένδεκα μέλη της νέας διοίκησης. Στις 24 Ιουνίου συγκροτήθηκε το νέο Δ.Σ. που είχε την εξής μορφή:

Δημητρίου Σωκράτης (Πρόεδρος), Μόζας Δημ. (Α’ αντιπρόεδρος), Κωνσταντινίδης Νίκος (β’ αντιπρόεδρος), Αμανίτης Ελ. (Γενικός Γραμματέας), Λύτρας Δημ. (Γενικός Αρχηγός), Σεραφείδης Δημ. (έφορος επαγγελματικού τμήματος), Κελεσίδης Ηλίας (Ταμίας), Φλωράς Χρ. (Έφορος Ερασιτεχνικού τμήματος), Σάπκας Παν. (ειδικός γραμματέας), Κίττας Μιχ. (σύμβουλος), Ζιάκας Αθ. (Σύμβουλος).

 

Στις 19 Δεκεμβρίου 1974 ο Φλωράς αντικατέστησε τον Κελεσίδη στη θέση του Ταμία. Στις 29 Ιανουαρίου παραιτήθηκε από Γεν. Αρχηγός ο Λύτρας. Ανέλαβε καθήκοντα στη θέση του ο Κελεσίδης, ο οποίος δέκα μέρες αργότερα παραιτήθηκε.

 

Στις 22 Φεβρουαρίου 1975 πήραν άδεια οι Σ. Δημητρίου και Αμανίτης Ελ. και έτσι χρέη προέδρου ανέλαβε ο Δ. Μόζας. Στις 5 Μαρτίου παραιτήθηκε ο Αθ. Ζιάκας. Στις 13 Μαρτίου 1975 εξελέγησαν στις κενές θέσεις οι: Ι. Σφόρτσας, Π. Σπανός, Ν. Στολιόπουλος, Ευάγγελος Καλούσης και Ν. Οικονόμου. Έτσι το διοικητικό σχήμα της ΑΕΛ στο τέλος της περιόδου είχε την εξής μορφή: Μόζας Δημ. (πρόεδρος), Οικονόμου Ν. (αντιπρόεδρος), Κίττας Μιχ. (Γενικός Γραμματέας), Σάπκας Π. (ταμίας), Σπανός Π. (γ. Αρχηγός), Ευάγγελος Καλούσης (έφορος), Σφόρτσας Ι., Στολιόπουλος Ν., Φλωράς Χρ. μέλη.

 

 

Η διοίκηση ανανέωσε τη συνεργασία με τον Κότσεφ.

 

Την περίοδο 1974-1975 η ΑΕΛ γνώρισε τον πρώτο υποβιβασμό στην ιστορία της. Οι συνθήκες που δημιουργήθηκαν το χρονικό διάστημα 1970-74 και που οδήγησαν σε πρόσκαιρες επιτυχίες αυτή την περίοδο φανέρωσαν όλα τα αρνητικά τους στοιχεία. Συγκεκριμένα η ΑΕΛ σ’ αυτό το διάστημα κτίστηκε πάνω σε παίκτες επαγγελματίες μη Λαρισαίους που δεν είχαν καμιά συναισθηματική σχέση με την ομάδα. Έτσι από τη στιγμή που η ΑΕΛ λόγω οικονομικών προβλημάτων δε μπορούσε να τους ικανοποιήσει, η απόδοσή τους δεν ήταν ανάλογη. Ταυτόχρονα η διοίκηση προέβη σε άστοχες μεταγραφικές ενέργειες. Το αποτέλεσμα ήταν από την αρχή η ΑΕΛ να εμφανίζεται αδύναμη και να βυθιστεί στις χαμηλές βαθμολογικά θέσεις. Συνέβη να υπάρχει εκείνη την περίοδο και η αρνητική συγκυρία να υποβιβάζονται πέντε ομάδες προκειμένου να μειωθεί ο αριθμός των ομάδων της Α’ εθνικής από 18 σε 16. Οι αλλαγές προπονητών δεν βοήθησαν ουσιαστικά και έτσι η ομάδα από τα μέσα του β’ γύρου έχασε κάθε ελπίδα παραμονής στην κατηγορία. Στις τελευταίες αγωνιστικές η ΑΕΛ παρουσίαζε εικόνα διάλυσης με λίγους παίκτες να συμμετέχουν στις προπονήσεις και την ομάδα να χρησιμοποιεί δύο τερματοφύλακες στη σύνθεσή της προκειμένου να σχηματίσει ενδεκάδα.

 

Περίοδος 1975-1976

 

 

Στις 04-08-1975 έγινε τακτική Γενική Συνέλευση των μελών της ΑΕΛ. Εξελέγησαν για το Δ.Σ. μόνο πέντε μέλη: Ν. Οικονόμου, Ηλ. Αντζουλάκος, Ν. Χατζής, ι. Σφόρτσας και Αθ. Φαναράκης. Στις 8 Αυγούστου εκλέχθηκαν 8 νέα μέλη και συμπληρώθηκε το 13μελές Δ.Σ. Η νέα διοίκηση είχε την ακόλουθη μορφή:

Κελεσίδης Ηλ. (Πρόεδρος), Βενέτης Χρ. (α’ αντιπρόεδρος), Παλαιοχορλίδης Σ. (β’ αντιπρόεδρος), Καβαζίδης Θ. (Γενικός Γραμματέας), Σμοκοβίτης Αν. (Ειδικός Γραμματέας), Σφόρτσας Ι. (Ταμίας), Οικονόμου Ν. (Γενικός Αρχηγός), Φαναράκης Αθ. (Έφορος επαγγελματιών), Παπαδημητρίου Δ. (Έφορος Ερασιτεχνών), Αντζουλάκος Ηλίας (Σύμβουλος), Παπαγιάννης Σ. (Σύμβουλος), Χατζής Ν. (Σύμβουλος), Νικολέσκου Γ. (Σύμβουλος).

 

 

Στις 11 Αυγούστου προσελήφθη ως προπονητής ο κ. Πρόγιος. Την περίοδο 1975-1976 οι διοικητικοί της ΑΕΛ φαίνεται δε μπόρεσαν να διδαχτούν από την τραγική αποτυχία της προηγούμενης χρονιάς. Έτσι συνέχισαν σαν να μην είχε συμβεί τίποτε με τους ίδους παίκτες που υποβίβασαν την ΑΕΛ ή με παίκτες ανάλογης προέλευσης και νοοτροπίας. Παράλληλα εκείνη την περίοδο παρουσιάστηκαν έντονες εσωτερικές προστριβές και των παικτών μεταξύ τους και ανάμεσα σε παίκτες και προπονητές. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες η διεκδίκηση της της ανόδου στην Α’ εθνική δε μπορούσε να πραγματοποιηθεί τη στιγμή μάλιστα που το στόχο αυτό πέτυχε η Καβάλα γνωρίζοντας μόνο μία ήττα σ’ όλο το πρωτάθλημα. Μόνο προς το τέλος τοθ πρωταθλήματος άρχισαν να εμφανίζονται νέα παιδιά στην ομάδα, δείγμα του καινούργιου που ερχόταν.

 

 

 

Περίοδος 1976-1977

 

 

Στις 9-8-1976 εκλέχθηκε νέα διοίκηση που είχε την ακόλουθη μορφή: Κελεσίδης Ηλ. (Πρόεδρος), Παλαιοχορλίδης (Α’ αντιπρόεδρος), Νταναβάρας Θ. (Β’ αντιπρόεδρος), Καβασίδης Θ. (Γενικός Γραμματέας), Αγαδάκος Χ. (Ειδικός Γραμματέας), Στεφανίδης Κ. (Ταμίας),  Φαναράκης Αθ. (Έφορος Επαγγελματιών), Παπαδημητρίου Δ. (έφορος ερασιτεχνών), Παπαδημητρούλας (μέλος), Φιλίππου (μέλος), Γάτσιος Λ. (μέλος), Τσικούρας Ν. (μέλος), Τζιάστας Ι. (μέλος),. Στις 26 Αυγούστου παραιτήθηκε από το Δ.Σ. ο Στεφανίδης. Τη θέση του πήρε ο Γ. Νικολέσκου. Νέος ταμίας ο Τζιάστας.

Στις 28-1-1977 εξελέγησαν τρία νέα μέλη για το Δ.Σ.: Αυγέρης Ε., Παλάσκας Ε., Σάπκας Π. που πήρανε την θέση των Τζιάστα Ι. , Αγαδάκου Χ. και Γάτσιου Λ., που αποχώρησαν. Στις 4 Απριλίου παραιτήθηκε ο Κελεσίδης και χρέη προέδρου ανέλαβε ο Καβασίδης. 

 

Στις 23 Ιουλίου 1976 ο Ζαφειρόπουλος συμφώνησε να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της ΑΕΛ αλλά την επόμενη, πιεζόμενος από τα Τρίκαλα, ανακάλεσε και τελικά δεν ήρθε στην Λάρισα. Στις 2 Αυγούστου προσελήφθηκε  ο Πετρίδης ως τεχνικός της ΑΕΛ.

 

 

Η περίοδος 1976-77 ήταν καθοριστική για τη μετέπειτα πορεία της ΑΕΛ. Η διοίκηση της ΑΕΛ, είτε επειδή συνειδητοποίησε πως με «λεγεωνάριους» δεν μπορούσε να προχωρήσει η ομάδα είτε επειδή η ποιότητα των ταλέντων που υπήρχαν τότε στην Λάρισα τους οδήγησε προς την σωστή κατεύθυνση, αποφάσισε να στραφεί προς τα τοπικά ταλέντα, μια τακτική που αργότερα οδήγησε στη δημιουργία της μεγάλης ΑΕΛ και μια τακτική που ακολουθήθηκε από τότε για πολλά χρόνια. Έτσι εντάχθηκε στην επαγγελματική ομάδα όλη η πανίσχυρη ερασιτεχνική ομάδα της ΑΕΛ καθώς και μερικοί άλλοι ταλαντούχοι παίκτες από άλλες ομάδες του νομού. Όταν χάθηκε ουσιαστικά κάθε ελπίδα ανόδου όλοι αυτοί οι παίκτες άρχισαν να χρησιμοποιούνται αθρόα με αποτέλεσμα η ΑΕΛ να εμφανίζει την πιο νεανική ομάδα της ιστορίας της. Προς αυτή την κατεύθυνση συνέβαλε και η πολύ καλή δουλειά που έκαναν και οι τρεις προπονητές που είχε αυτή την περίοδο η ΑΕΛ. Και τα αποτελέσματα ήταν αρκετά ικανοποιητικά. Την επόμενη περίοδο περισσότεροι απ’ αυτούς τους παίκτες θα συμβάλλουν καθοριστικά στην άνοδο της ΑΕΛ στην Α’ εθνική.

 

 

 

Περίοδος 1977-1978

 

 

Στις 12 Ιουλίου 1977 έγινε Γενική Συνέλευση για την ανάδειξη των μελών της νέας διοίκησης. Την επομένη η νεοεκλεγείσα διοίκηση συγκροτήθηκε σε σώμα που είχε την ακόλουθη μορφή:

Τουρλακόπουλος Σ. (Πρόεδρος), Αντωνιάδης Ι. (Αντιπρόεδρος), Τσίας Κ. (Β’ αντιπρόεδρος), Καραμήτσος Β. (Γενικός Αρχηγός), Κολοκυθόπουλος (Γενικός Γραμματέας), Χριστώνης (Ειδικός Γραμματέας), Κουτσουρούμπας (ταμίας), Τσιτώτας (έφορος), Τσίκας Ι. και Μητρούλιας Μ. (Δημοσίων Σχέσεων), Ζιάκος (Έφορος Εφήβων), Γιαννούλας και Δημητρόυλας (σύμβουλοι).

 

Στις 23 Ιουλίου ο Αντώνης Καντώνιας ανακηρύχθηκε επίτιμος πρόεδρος της ΑΕΛ. Στις 25 Αυγούστου ο Κουρκουβάκης πήρε τη θέση του Χριστώνη στο Δ.Σ., ο οποίος παραιτήθηκε. Στις 14 Δεκεμβρίου 1977 το Δ.Σ. έκανε δεκτές τις παραιτήσεις των Κατσίκα, Καραμήτσου και Ζιάκου. Ο Τσιτώτας ανέλαβε χρέη Γενικού Αρχηγού.

 

 

Στις 21 Ιουλίου 1977 ο Παύλος Γρηγορίαδης ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της ΑΕΛ.

 

Η προσπάθεια που ξεκίνησε την προηγούμενη περίοδο ολοκληρώθηκε την περίοδο 1977-78. Η ΑΕΛ διαθέτοντας μία ιακνή διοίκηση που κατέβαλλε μεγάλη προσπάθεια για να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της και ταυτόχρονα επιτυγχάνοντας το σωστό συνδυασμό έμπειρων και ταλαντούχων παικτών κατάφερε να εξασφαλίσει την άνοδο στην Α’ Εθνική. Από την αρχή βρέθηκε στις κορυφαίες θέσεις και έδειχνε τις προθέσεις της. Γρήγορα οι όποιοι τυχόν αντίπαλοι τέθηκαν εκτός μάχης και απέμεινε μόνο η πανίσχυρη ομάδα του Ολυμπιακού Βόλου. Από ένα σημείο και μετά η μάχη για την άνοδο διεξαγόταν ανάμεσα στους δύο αυτούς αντιπάλους πόντο-πόντο, μία μάχη που όπως ήταν φυσικό προσέλαβε και τοπικιστικές διαστάσεις. Η ΑΕΛ θα ξεκαθάριζε αυτή την υπόθεση νωρίς, αν έλειπε η αχαρακτήριστη ήττα από τη Θέλλα Σερρών. Προς το τέλος όμως βρισκόμενη στην κορυφή της βαθμολογίας η Λαρισινή ομάδα είχε το πάνω χέρι και κρατούσε την τύχη στα χέρια της. Έτσι με τη θριαμβευτική νίκη επί του Μακεδονικού στο γήπεδο της Ν. Ευκαρπίας την τελευταία αγωνιστική η ΑΕΛ εξασφάλισε, τον τίτλο του πρωταθλητή στον βόρειο όμιλο της Β’ εθνικής. Αυτός ο τίτλος σαφώς και είχε μεγαλύτερη αξία από τον αντίστοιχο του 1973 διότι επιτεύχθηκε από παίκτες στην πλειοψηφία τους Λαρισαίους και αυτό πανηγυρίστηκε ανάλογα από τυς φιλάθλους της Λάρισας σε συνθήκες ελευθερίας αυτή το φορά. Όλοι τότε πίστευαν ότι το παιχνίδι με το Μακεδονικό επρόκειτο να είναι και το τελευταίο της ΑΕΛ στη Β΄ Εθνική. Αυτή η πίστη κράτησε για 18 χρόνια παρά κάτι μέρες. Ακόμα πρέπει να δεχτούμε ότι ο Ολυμπιακός Βόλου ήταν άξιος αντίπαλος για την ΑΕΛ και έπεσε θύμα του συστήματος που ανέβαζε στην Α’ Εθνική τους πρωταθλητές βορείου και νοτίου ομίλου. Ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερη ομάδα από την πρωταθλήτρια νοτίου ομίλου Ρόδο και σ’ ένα ενιαίο πρωτάθλημα Β’ Εθνικής θα καταλάμβανε την προνομιούχο δεύτερη θέση.

 

 

Περίοδος 1978-1979

 

 

Την περίοδο 1978-79 παρέμεινε η ίδια διοίκηση που είχε προκύψει από τις αρχαιρεσίες τις 13ης Ιουλίου 1977. Στις 11 Ιουλίου 1978 εξελέγησαν ως αναπληρωματικά μέλη οι: Αυγέρης Ε., Καβασίδης Θ., Γαβαλάς Λ. και Καρέλιας Γ. Ο Αυγέρης ανέλαβε καθήκοντα Γενικού Αρχηγού. Στις 19 Νοεμβρίου ο Αυγέρης παραιτήθηκε και 3 μέρες αργότερα παραιτήθηκε και ο αντιπρόεδρος Τσίας. Στις 19 Δεκεμβρίου 1978 πραγματοποιήθηκε Γενική συνέλευση των μελών της ΑΕΛ με σκοπό την εκλογή νέων μελών για το Δ.Σ. αφού υπήρχαν 4 κενές θέσεις στο 13μελές διοικητικό συμβούλιο. Εξελέγησαν ως τακτικά μέλη οι Τσουμάνης Γ. και Αγορογιάννης Ι. και ως αναπληρωματικά οι Πολύζος Γ., Παλάσκας Ε. Και Κοβασίδης. Στις 5 Ιανουαρίου 1979 έκαναν ανασύνθεση του Δ.Σ. με την ακόλουθη μορφή: Τουρλακόπουλος Σ. (πρόεδρος), Τσουμάνης Γ. (Α’ αντιπρόεδρος), Τζίκας (Β’ αντιπρόεδρος), Κολοκυθόπουλος Π. (Γενικός Γραμματέας), Γεωργόπουλος Β. (Ταμίας), Αγορογιάννης Ι. (Γενικός αρχηγός), Μητρούλιας Μ. (Δημοσίων σχέσεων), Γιαννούλης Α. (έφορος αθλοπαιδιών), Αντωνιάδης (έφορος ποδοσφαίρου), Κουτσουρούμπας Σ. (ειδικός γραμματέας), Αποστολόπουλος Ε. (έφορος ερασιτεχνών) και Τσίας Κ. (σύμβουλος).

 

 

Στις 17 Ιουνίου 1978 προσελήφθηκε ως νέος τεχνικός ο Βούλγαρος Ζέτσεφ, ο οποίος δεν ήρθε ποτέ στη Λάρισα, αφού η ΓΓΑ δεν του χορήγησε άδεια εργασίας. Στις 29 Ιουλίου η ΑΕΛ προσέλαβε το Γιουγκοσλάβο Ρίμπαρ, που είχε διατελέσει προπονητής της Ολυμπιακής ομάδας της Γιουγκοσλαβίας.

 

 

Την περίοδο 1978-1979 η ΑΕΛ επανήλθε στην Α’ εθνική με προοπτική να μείνει μόνιμα σ’ αυτή την κατηγορία. Η ομάδα της ΑΕΛ αυτή την περίοδο ήταν ένα συμπαθές νεανικό σύνολο. Υπήρχαν παίκτες που αποτελούσαν στόχους όλων των ισχυρών ομάδων και ταυτόχρονα μερικοί έμπειροι, που η παρουσία τους ήταν απαραίτητη στην ομάδα. Η ΑΕΛ με σπάνιες εξαιρέσεις αποτέλεσε ισχυρό αντίπαλο για όλες τις ομάδες της κατηγορίας. Ιδίως με τις υποτιθέμενες μεγάλες ομάδες έπαιξε θαυμάσιο ποδόσφαιρο και μόνο λόγω απειρίας ή ειδικών συνθηκών έχασε τα παιχνίδια. Η πορεία της Λαρισινής ομάδας σε γενικές γραμμές ήταν σταθερή. Σε καμιά στιγμή δε κινδύνεψε άμεσα με υποβιβασμό, ούτε όμως ένιωσε κάποτε βαθμολογική άνεση. Ουσιαστικά διατηρήθηκε στην κατηγορία την 30η αγωνιστική, κάτι που εξασφάλισε μαθηματικά την 33η αγωνιστική. Όμως η αρχή έγινε και ο κύβος ερρίφθη. Θα περάσουν αρκετά χρόνια για να ξανακινδυνεύσει η ΑΕΛ με υποβιβασμό.

 

  

 

Το καλοκαίρι του 1979 η ΑΕΛ, όπως και οι 17 υπόλοιπες ομάδες της Α’ Εθνικής μετατράπηκε σε Ποδοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρία. Στις 7-6-1979 πάρθηκε σε γενική συνέλευση των μελών η απόφαση για τη μετατροπή της ΑΕΛ σε ΠΑΕ. Τότε ορίστηκε 5μελής επιτροπή αποτελούμενη από τους Α. Καντώνια, Μακρή, Σαμαρά, Καραμήτσο, Παπακώστα η οποία σε συνεργασία με την τότε διοίκηση της ομάδας θα υπέβαλε στο πρωτοδικείο το καταστατικό της υπό ίδρυση ΠΑΕ και θα διενεργούσε τις προεγγραφές για την αγορά μετοχών. Στις 21-7-1979 έγινε γενική συνέλευση των μελών της ΑΕΛ με σκοπό τον οικονομικό απολογισμό. Επίσης την ίδια μέρα εξελέγη η πρώτη διοίκηση της ερασιτεχνικής ΑΕΛ με πρόεδρο τον Ι. Σφόρτσα.